O chorobie – Łuszczyca
Łuszczyca jest jedną z najcięższych chorób zapalnych skóry.
Łuszczycę jako odrębną jednostkę chorobową opisał dopiero ponad 200 lat temu Willa.
W chwili obecnej kwalifikuje się ją jako chorobę autoimmunologiczną o podłożu genetycznym.
Łuszczycę definiuje się jako zapalne schorzenie skóry z nadmierną proliferacją naskórka, o
charakterystycznej morfologii zmian. Problem dotyczy około 2% populacji ludzi w Europie i
USA, w Azji i Afryce natomiast występuje rzadziej.
Obraz kliniczny łuszczycy jest różnorodny, od pojedynczych blaszek , poprzez zmiany
plackowate występujące na owłosionej skórze głowy lub większych obszarach ciała,
do uogólnionego zajęcia skóry całego ciała (erytrodermia).
Również stan zapalny może być różnie nasilony od delikatnego rumienia do zmian ostro
zapalnych z masywnym złuszczaniem. Niekiedy występują krostki. Osobną grupę chorych
stanowią pacjenci, u których doszło do zapalenia łuszczycowego stawów.
Wiadomo, że czynniki środowiskowe odgrywają pewną rolę w wywoływaniu łuszczycy,
aczkolwiek nie zostało to w pełni wyjaśnione.
Choroba może ulec zaostrzeniu wskutek rożnych infekcji, szczególnie gardła, zakażenia HIV,
jak również w wyniku stosowania niektórych leków.
Szczególną rolę przypisuje się stresowi, alkoholowi i nikotynie.
Rozpoznanie kliniczne łuszczycy nie jest trudne, ale niektóre elementy patogenezy,
nieprzewidywalny przebieg choroby, reakcja kliniczna na leczenie, jak również związek z
innymi chorobami nadal pozostają niewyjaśnione.